Onlangs werd ik gebeld door een werkgever. Er had een dodelijk ongeval plaats gevonden. Wat ontzettend triest en verdrietig. Voor de werkgever maar vooral voor de familie. Er zijn helaas nog jaarlijks een aantal mensen bij wie deze boodschap wordt gebracht. Manlief ging in de ochtend naar zijn werk. Nog een snelle kus en een groet. “Tot vanavond, ik ben op tijd thuis vandaag”. Maar helaas bleken die woorden niet waar. Want hij kwam die avond niet thuis. Aan de deur stonden twee agenten die hele andere woorden spraken. Woorden die leiden tot intens verdriet.

Veilig gedrag

Ik werk nu al sinds 1999 in ‘de arbo’. Ik heb zoveel zien veranderen en zien verbeteren. Maar nog steeds, bijna 20 jaar later, vallen er jaarlijks tientallen doden door ongevallen op het werk. Soms terug te voeren op de techniek: de machine was niet voldoende afgeschermd of vertoonde mankementen. Maar vaak liggen er helaas menselijke factoren aan ten grondslag. Soms door een ander. Vaak door het slachtoffer zelf.
In die 20 jaar heb ik hier ook allerlei theorieën over voorbij zien komen. Allemaal bevatten ze een waarheid:

Iemand zal zich onveilig gedragen, tegen beter weten in:

  • als hij daarvoor een goed excuus heeft;
  • als anderen het ook doen;
  • als hij niet genoeg lef heeft om tegen de leidinggevende in te gaan;
  • als hij de ervaring heeft dat het eigenlijk altijd toch wel goed gaat;
  • als ……

Een leidinggevende zou hiervan doordrongen moeten zijn. Hij zou niet alleen voorbeeldgedrag moeten laten zien. Maar hij zou daadwerkelijk in gesprek moeten gaan met medewerkers. Over dit. Over als.
Waarom gebeurt dat niet? Of niet genoeg?

De leidinggevende kent vaak dezelfde ‘alsen’. Ook hij heeft een goed excuus om nu net even over andere zaken dan veiligheid te spreken met zijn medewerker. Want hij haalt zijn target niet. En targets zijn van belang want andere managers werken ook voornamelijk aan de targets. Zijn directeur wil niets weten over het niet halen van targets. Als hij daarover begint is hij een loser. En uiteindelijk gebeuren er nauwelijks ongevallen. Dus dat gesprek over veilig gedrag kan later nog wel. Eerst dit.

Maar hoe zou het zijn als we dit nu later doen. En het gesprek over als eerst voeren. Want een gesprek over veiligheid en gezondheid doet er toe. Het toont betrokkenheid bij en zorg voor de ander. Het raakt de kern van het maken van keuzes. En het is te leren.

Als wordt ‘hier en nu’.
Mocht u in uw bedrijf ook teveel ‘alsen’ ervaren, neem contact op voor een vrijblijvend gesprek. Ik vertel er graag meer over.