De week van de werkstress ligt al enkele weken achter ons. Wat is het goed dat er extra aandacht aan dit onderwerp wordt besteed. Maar één week per jaar is natuurlijk niet genoeg. PSA verdient continue aandacht. Wat is PSA? PSA staat voor psychosociale arbeidsbelasting. Deze term komt voort uit de Arbowetgeving. Vroeger werd er gesproken over welzijn. PSA gaat over ongewenst gedrag en werkdruk. Beide onderwerpen kunnen leiden tot werkstress. En dat doen ze dus ook. Op grote schaal zelfs! Want Psychosociale klachten bepalen voor een groot deel het verzuim in Nederland. En dat komt natuurlijk niet allemaal door het werk. Maar voor een belangrijk deel wel.

Werkstress

Hoe kan het nou dat deze klachten zo toenemen nu de economie weer is opgebloeid?
Wat ik in de praktijk de afgelopen maanden heb gezien is het volgende. Tijdens de magere ‘crisisjaren’ zijn veel ondersteunende functies verdwenen. Een KAM-adviseur? Die hebben we niet meer nodig. Dat kan de projectleider er best bij doen. Dag KAM-adviseur. Een administratieve ondersteuning voor het bedrijfsbureau. Dat gaat niet meer. Dag administratieve ondersteuning. De magazijnman mocht eindelijk met pensioen. Afdeling productie pakt jouw taken wel op. Dag magazijnman.

De medewerkers die deze taken er bij kregen mopperden niet. Althans niet hard. Want de banen lagen niet voor het oprapen. Ze begrepen dat het bedrijf alle zeilen bij moest zetten om te overleven. En eerlijk is eerlijk, zoveel werk was er niet, dus een extra taak oppakken lukt best qua werklast. “En bovendien versterkt het mijn positie misschien. Als er iemand weg moet, dan niet ik. Want ik ben het meest allround”.

Maar de markt trok aan. Heel snel zelfs. De klantvragen en de daarbij behorende hoeveelheid werk namen evenredig toe. Maar werkgevers blijven nog wat onwennig en onzeker. Zou het nu wel zo blijven? Iedereen moest bijna ‘ineens’ weer harder gaan werken. En oh ja. Die extra taken. Die deden ze ook nog. De directeur heeft niet altijd door dat dat niet meer gaat. Medewerkers vinden niet het goede moment om het aan te geven. En dus doen ze nog steeds alle extra taken. Naast hun dagelijkse taken, die op zichzelf weer ‘gewoon’ een meer dan fulltime baan vormen. En dan valt er iemand om.

Slechts één voorbeeld van een oorzaak voor toenemende werkstress. Mijn advies: werkgevers van Nederland kijk goed naar wat je vraagt van de medewerkers op dit moment. Kijk of het nog passend is in een veranderde omgeving. Zo niet, onderneem actie. En ga op zoek in die omgeving naar extra menskracht. Voor je het weet is een ander je voor!